Marek Kamiński, DoRzeczy, nr 43, 25-31.10.2021 r.

Wszystko wskazuje na to, że pogrom w Jedwabnem starannie zaplanowano i przywieziono tam furmankami „wykonawców”, którzy udawali Polaków

Kto mordował Żydów? - pyta w swojej książce Jan Tomasz Gross tytułem rozdziału. Po czym udziela następującej odpowiedzi: „W dokumentacji, którą dysponujemy, znajdują się wedle mego rachunku 92 nazwiska (w większości opatrzone adresami) osób, które brały udział w pogromie jedwabieńskich Żydów. Nie sądzę, aby ich wszystkich należało uznać za morderców - co najmniej dziewięciu przecież sąd uniewinnił od stawianych zarzutów".

ALEKSANDER HUDZIK, Newsweek, nr 33, 16-22.08.2021 r.

Weszła z aparatem do najbardziej ortodoksyjnej dzielnicy Jerozolimy, robiła zdjęcia w domach zamkniętych dla niewiernych. O fotografowaniu chasydów opowiada Agnieszka Traczewska, autorka albumu „A Rekindled World”

Aleksandra POLEWSKA-WIANECKA

Arka Przymierza - jedna z najświętszych relikwii chrześcijaństwa i judaizmu figuruje na pierwszym miejscu listy najbardziej poszukiwanych artefaktów. Od dawna próbują ją odnaleźć wybitni naukowcy, poszukiwacze skarbów, nielegalni handlarze zabytkami i niebezpieczni szaleńcy. Jednym z tych ostatnich był choćby Adolf Hitler. Arki Przymierza szuka ponoć sam Mossad - czyli wywiad izraelski oraz członkowie organizacji Hamas - Islamskiego Ruchu Oporu. Historia poszukiwań tej niezwykłej relikwii jest nie mniej fascynująca niż ona sama.

ks. Andrzej Kobyliński, DoRzeczy, nr 35, 30.08 - 5.09.2021 r.

Dlaczego oskarża się Polaków o współudział w Holokauście?

W jaki sposób narodziła się nowa świadomość globalna, w której nie ma miejsca dla naszych ofiar? Dlaczego zbrodnie na jednym narodzie, na Żydach, nagle stały się jedynym symbolem uniwersalnego mordu?

Artur Adamski, Obywatelska, nr 253, 10-23.09.2021 r.

Artur Rubinstein, Marian Hescheles - Hemar, Henryk Grycendler - Grydzewski czy garstka tych polskich Żydów, którzy nie zdezerterowali z armii gen. Andersa, zasługują na pomnik w każdym polskim mieście.

Piotr Lewandowski, Warszawska Gazeta, nr 36, 3-9.09.2021 r.

Czas rozmów i wyjaśnień się skończył - Bruksela jasno zadeklarowała się jako nasz wróg i musimy stosownie do tego postępować, bo stawką jest tu nasza suwerenność i dalszy rozwój gospodarczy.

- Stoimy u progu nowego politycznego sezonu, a zatem warto spojrzeć, jak wygląda aktualny stan politycznej gry. W przypadku polityki zagranicznej, którą dziś się zajmiemy, na pierwszy rzut oka mamy narastający kryzys na wszystkich głównych frontach. Ale zgodnie z przytaczaną już tu niejednokrotnie maksymą głoszącą, że każdy kryzys jest szansą, przy pewnej dozie determinacji i asertywności w relacjach z naszymi„partnerami" każdy z tych kryzysów możemy przekuć w sukces. Spójrzmy.

Aleksander Hudzik, Newsweek, nr 27, 5-11.07.2021 r.

Jestem ostatnim pokoleniem tych, którzy pamiętają. Za rok, może pięć lat nie zostanie tu niemal nikt, kto będzie mógł powiedzieć:

„Tu byliśmy” słynny fotograf Tadeusz Rolke przedstawia album poświęcony polskim Żydom

Zna pan tę piosenkę „Mein Sztetele Bełz?” - pyta Tadeusz Rolkę. - Śpiewano mi ją od dzieciństwa. Kilkanaście lat temu zapragnąłem zobaczyć, jak wygląda to miasteczko. Pojechałem do Bełz. Spacerowałem, miałem ze sobą aparat. Poszedłem na cmentarz. Nie spotkałem tam nikogo. Sfotografowałem tylko krowę, która pasła się między macewami.

Tak prawdopodobnie powstało pierwsze zdjęcie z cyklu „Tu byliśmy”. Właśnie ukazał się album, którym Tadeusz Rolkę podsumowuje kilkadziesiąt lat podróży do miejsc, w których niegdyś żyli Żydzi. - Dziś pozostał po nich tylko ślad, ten ślad coraz bardziej się zaciera - mówi.

ARTUR ADAMSKI , OBYWATELSKA, NR 249, 16-29.07.2021 R

Nienawiść do tych, którym najwięcej się zawdzięcza, zero empatii w stosunku do ofiar niewyobrażalnie cynicznych podstępów, bezkresna żądza rabunku - zawsze przekonywano nas, że to jedynie antysemickie stereotypy. Dziś już nie tylko wrogie Polsce organizacje, ale i sam rząd Izraela swą działalnością dowodzą, jak bardzo są prawdziwe.

Własność urojona

Kiedy pod Wałbrzychem rozpoczęły się prace, mające na celu wykopanie tzw. złotego pociągu, nikt nie miał pojęcia, co zawierać mogą jego wagony. Nie było nawet pewności, czy ten pociąg w ogóle istnieje. Nie stanowiło to jednak przeszkody dla hochsztaplerów, zajmujących 'się tzw. restytucją mienia, by zastrzec sobie „prawo” do potencjalnego znaleziska „bez wątpienia należącego do ofiar Holokaustu”. Zagrania tak bezwstydne to standard myślenia największych cwaniaków nie mających żadnych zahamowań w sięganiu po nie swoje. Z takąż mentalnością, wyrosłą na krańcowym szowinizmie, spotkamy się nawet słuchając niektórych przewodników, opowiadających kocopały o tym, jak to przed wiekami Żydzi przybyli do naszego kraju i zastali w nim wyłącznie gęste lasy. Banialuków o tym, że w czasach Piastów Polski nie było i że nikt w naszej ojczyźnie Żydów nie przyjmował, siewcy tych kłamstw nie wymyślili sami. Jest to jedna z hagad, czyli opowieści ze śmiertelną powagą kolportowanych jako najprawdziwsza prawda, ale z jakimikolwiek faktami nie mająca związku absolutnie żadnego związku. Ten standard „prawdy” jest w tej tradycji wszechobecny. Jednym (jak Józef Lewinkopf vel Jerzy Kosiński) pozwala on ludzi, których heroizmowi cała jego rodzina zawdzięcza ocalenie, z imienia i nazwiska wymieniać jako krwiożercze bestie. Innym, jak obecny szef izraelskiego MSZ-u Lapid, opowiadać światu o tym, jak Polacy .mordowali jego rodzinę, choć nigdy w Polsce nikt z niej nie był. A na bzdurze, według której Żydzi byli w Polsce przed Polakami, można uformować pogląd o tym, komu polska ziemia bardziej się należy.

Rafał A. Ziemkiewicz, DoRzeczy, nr 27, 5-11.07.2021 r.

To bardzo ważne, żeby jasno i otwarcie postawić sprawę naszej oceny żydowskich roszczeń i przestać udawać, że nie rozumiemy, o co naprawdę chodzi - że mamy tu do czynienia z całkowitym bezprawiem i próbą wymuszenia okupu

Pod jednym względem nowa odsłona konfliktu z Izraelem i amerykańskimi organizacjami żydowskimi zapowiada się dla nas lepiej niż poprzednia kampania, ta, do której pretekstem była nowelizacja ustawy o IPN, rozpoczęta atakiem izraelskiej ambasador podczas obchodów rocznicy wyzwolenia obozu Auschwitz, a zakończona chwiejnym rozejmem - wspólną deklaracją premierów Morawieckiego i Netanjahu.

Tym razem stronie żydowskiej jest dużo trudniej udawać, że chodzi jej o co innego, niż chodzi w istocie. Nowelizacja Kodeksu administracyjnego nie odnosi się w żaden sposób do Holokaustu, pamięci historycznej i innych obszarów, które żydowscy politycy i aktywiści do perfekcji nauczyli się wygrywać na rzecz swoich bieżących interesów. Nie odnosi się w sposób szczególny do mienia pożydowskiego ani nawet do reprywatyzacji. Ustanawia tylko okres przedawnienia, po którym decyzja administracyjna nie może być podważona, a więc i zmieniona.

Oczywiście stara narracja, którą Żydzi zwykli osłaniać swe roszczenia - „walczymy tylko o pamięć i dobre imię ofiar Holokaustu; ktokolwiek wiąże nasze działania z roszczeniami majątkowymi, ten jest antysemitą propagującym oszczerczy stereotyp o żydowskiej chciwości" - została natychmiast użyta, między innymi przez znanego już z wcześniejszych ataków na Polskę Ja'ira Lapida, piastującego obecnie urząd ministra spraw zagranicznych Izraela. Wiążąc jednak tak sformułowaną nowelizację z pamięcią Holokaustu, to raczej sami Żydzi krzewią wspomniany stereotyp.

ldona Zaorska, Warszawska Gazeta, nr 27, 2-8.07.2021 r.

Izrael zaatakował Polskę. Znowu. Nie graniczy z nami, bo bylibyśmy już w sytuacji, w jakiej są Palestyńczycy, ale wszystko jeszcze przed nami i być może w dalekosiężnej polityce Izraela w takiej sytuacji mamy się znaleźć.

Na razie jest atak polityczno-dyplomatyczny. Tym razem poszło o nowelizację ustawy Kodeks postępowania administracyjnego. Nowelizacja nie spodobała się w Izraelu.

Głos zabrał natychmiast patologiczny kłamca, rasista i antyopolonita, na stanowisku ministra spraw zagranicznych Izraea - Jair Lapid: To hańba, poważny błąd, niemoralne prawo, które poważnie zaszkodzi stosunkom międzypaństwowym. To jawne i bolesne pogwałcenie praw ocalałych z Holokaustu i ich potomków.

To nie pierwszy raz, kiedy Polacy próbują zaprzeczyć temu, co stało się w Polsce podczas Holokaustu, pieklił się ten szmondak, dając jasny dowód, że jak wielu Żydów antypolonizm „wyssał z mlekiem matki". Oczywiście, uderzył też pałką „antysemityzmu", ulubionym narzędziem antypolonitów, wyciąganym ilekroć uznają, że Polska nie tańczy tak, jak polityczni klezmerzy z Tel Awiwu zagrają.