Na żółtym mchu, wśród bagien leżał kiedyś kamień. Z pozoru zwykły, zwyczajny kamień. Kamień jak kamień.

Nie przejmuje się tym, jak wygląda rozpostarte nad nim niebo, jak szumi las i szemrze rzeka. Nie obchodzi go też, czym zajmują się jego sąsiedzi.

Ezaw i Szatan

W noc Pesachową Icchak zawołał do siebie Ezawa i tak do niego powiedział: „Wysłuchaj mnie uważnie mój synu. Tej nocy otwierają się w niebie skarbce, w których przechowywana jest rosa. Aniołowie wznoszą pieśni do Najwyższego i proszą Go o zesłanie na ziemię rosy oraz deszczu. Bóg przychyla się do ich prośby, albowiem tej właśnie nocy wszystkie modlitwy i prośby zostają przez Niego wysłuchane. Dlatego też, synu mój, idź na polowanie i złów coś takiego, z czego byś mógł przyrządzić dla mnie starwę. Ja zaś skorzystam z tej szczęśliwej nocy i obdarzę cię błogosławieństwem”.

W złych czasach wszystko podupada. Nawet nauka.

Z ״jeszywy” w Łoszczycach pozostał tylko jej przełożony, rabi Jekl, i jeden, jedyny uczeń.

Icchak i Abraham w żałobie

Powróciwszy do Beer-Szewy, Abraham już z daleka zauważył, że wejście do namiotu Sary jest zamknięte. Niepomiernie był tym zdziwiony. Rozejrzał się dookoła i spostrzegł, że zniknęły gdzieś świetliste obłoki, które otaczały dotychczas namiot Sary. I serce Abrahama zabiło niepokojem. Wsunął głowę w okienny otwór namiotu i od razu zauważył, że „ner tamid” (wieczna świeca) nie pali się. Zrozumiał, że z Sarą stało się coś złego. W mig pobiegł do sąsiadów i dawaj, wypytywać ich o Sarę. Sąsiedzi opowiedzieli mu to, co widzieli. Otóż ktoś zawiadomił Sarę, tę wierną i oddaną matkę, że jej ukochany syn Icchak zosał zabity. Natychmiast ruszyła w drogę do Hebronu. Abraham nie zastanawiał się długo i szybko ruszył w kierunku Hebronu. Po drodze w Kiriat-Arba znalazł ciało Sary. Jego ból i żal po śmierci żony nie miały granic.

Piotr Lewandowski, Gazeta Warszawska, 24/574, 15-21.06.2018

Apel do premiera Mateusza Morawieckiego. Panie Premierze, mając na względzie zarówno renomę i wiarygodność Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej, jak i konieczność desygnowania do tego gremium osób o nieposzlakowanej reputacji i znakomitym dorobku, pozwalam sobie zasugerować kandydaturę dr Ewy Kurek na funkcję przewodniczącej MRO kolejnej kadencji.

Z Grzegorzem Braunem - reżyserem i publicystą - rozmawia Aldona Zaorska, Gazeta Warszawska, 24/574, 15-21.06.2018

Zacznę od pytania podstawowego, ale i chyba najważniejszego - co się dzieje w naszym pięknym kraju, o czym nam nikt nie chce powiedzieć?

Instalacja żydowskiej suwerenności w Polsce z fazy planowania, obróbki propagandowej i wstępnej selekcji kadr przeszła do fazy operacyjno-infrastrukturalnej. Czego widomym znakiem jest już od paru lat ośrodek Polin w Warszawie - eksterytorialna de facto placówka cudzej suwerenności na naszym terytorium - czyli tzw. Muzeum Historii Żydów Polskich. Zwrócę uwagę, że placówka ta realizuje rozliczne zadania nie- będące częścią działalności muzealniczej, nawet biorąc pod uwagę jej „unowocześnienie". Utrzymuje ekspozycję, która jest sama w sobie produktem i narzędziem dezinformacji w zakresie stosunków polsko-żydowskich, ale i działa poza swoim terenem, bo prowadzi na całym terytorium RP swoje akcje i imprezy. Już o tym była mowa, zwłaszcza na łamach „Warszawskiej" ale warto przypominać, że to wszystko dzieje się na nasz - polskich podatników - koszt.

Szewach Weiss, DoRzeczy, 25/277, 18-24.06.2018

Niedawno zaprzyjaźniona ze mną rodzina Szaloma Stamblera zaprosiła mnie na uroczystość obrzezania malutkiego Żyda - Ariego Leiba. Rabin Szalom Stambler od wielu lat mieszka w Polsce i stworzył tu środowisko chasydów Chabad. Ruch ten powstał ponad 200 lat temu, zapoczątkowany przez rabina Szneura Zalmana z Lądów. Nazwa pochodzi od trzech hebrajskich słów: Chochma (mądrość), Bina (zrozumienie, naturalna inteligencja] oraz Daat (wiedza). Chasydzi stworzyli ogromny ruch zwyczajnych Żydów, chcąc pokazać, że każdy Żyd ma bezpośredni kontakt z Bogiem, może się do Niego zwracać, modlić się, śpiewać Mu czy prosić Go o wybaczenie.

Waldemar Kumór, Newsweek, 26/2018, 18-24.06.2018

Czy ktoś posądzany o antysemityzm może zostać świętym Kościoła katolickiego? Jak oceniać dziś antysemickie wypowiedzi sprzed prawie 100 lat? To przypadek prymasa Polski kardynała Augusta Hlonda

Znajomy Żyd przysiada się do mnie na ławce w Ogrodzie Krasińskich i pyta, dlaczego jestem taki smutny.

— Graetz umarł — wyjaśniam mu.

Błogosławiony niech będzie Sędzia Sprawiedliwy! — powiada Żyd, i zaraz dodaje — Tutejszy?

Drogi Jakuba i Ezawa

Kiedy chłopcy podrośli i mieszkańcy miasta na własne oczy zobaczyli, jak postępują w życiu codziennym, wyrazili o nich następującą, opinię: „Pierwszy, to kłujący cierń, natomiast drugi to przepiękny, wspaniały kwiat”.