Adam Wysocki, Wolnomularz Polski, nr 23-24, sierpień/wrzesień 1998 r.

-„Musisz to koniecznie przeczytać!” - powiedział mój austriacki przyjaciel, rekomendując mi tę niezwykłą książkę. Jej autorem jest wybitny węgierski jezuita, dr Tóhótom Nagy. Jeden z niewielu dostojników tego zakonu, który na mocy specjalnej dyspensy papieskiej mógł opuścić jego szeregi po to, aby wyjechać do Ameryki Południowej, zostać tam wolnomularzem i uzyskać najwyższe stopnie wtajemniczenia.

Godzina 17 – Kraków, zbieramy się na ul Szewskiej 7, bo tu 42 lata temu zabito jednego z twórców SKS, czyli Studenckiego Komitetu Solidarności - Staszka Pyjasa. Jest nas nie wielu o koło 30 osób są jego przyjaciele i znajomi jak Bogusław Sonik - jeden z twórców SKS. Jest Leszek Jaronowski, Krzysiu Wyszkowski, Grzegorz Gorczyca, są zwolennicy Solidarności Walczącej, dawni działacze z lat 1977-81 i nie tylko. Brak kogoś z solidarności dzisiejszej niby jej spadkobierczyni.

Opracowanie w końcu II wieku nowej ery MISZNY było znaczącym wydarzeniem na długiej drodze rozwojowej judaizmu. Miszna napisana po hebrajsku, lakoniczna i uporządkowana, odpowiadająca na wszystkie aktualne i istotne dla życia wyznawców religii mojżeszowej pytania, została szybko i powszechnie przyjęta. Jej rola jako zbioru poglądów najwyższych autorytetów judaizmu na sprawy prawne, moralne, religijne miała tym większe znaczenie, ponieważ centrum religijne w Jerozolimie rozstrzygające dotąd podobne sprawy przestało istnieć, wzrosło natomiast rozproszenie Żydów.

Danuta Jackiewicz, Eugeniusz Cezary Król, Karta, nr 56/2008

Od września do listopada 2008 w Domu Spotkań z Historią w Warszawie prezentowana była wystawa W obiektywie wroga. Niemieccy fotoreporterzy w okupowane] Warszawie 1939-1945, autorstwa Danuty Jackiewicz i Eugeniusza Cezarego Króla. Przedstawiamy autorski wybór zdjęć z wystawy i towarzyszącego jej albumu (ukaże się w oficynie „Rytm") — fotograficzną opowieść o mieszkańcach okupowanego miasta.

Państwo żydowskie odrodzone po powrocie Żydów z diaspory babilońskiej już nigdy nie odzyskało tej świetności i tej siły, jaką posiadało za czasów Dawida i Salomona. Reformy Nechemiasza oraz działalność Wielkiego Zgromadzenia pod kierownictwem Ezdrasza umocniły wprawdzie judaizm i przywiązanie narodu do wiary ojców, lecz nie zdołały na tyle umocnić państwa, aby mogło skutecznie się bronić przed hegemonią potężnych sił zewnętrznych walczących o panowanie nad Wschodem.

Mojżesz, sługa Boży, prawodawca i wychowawca narodu, nie wszedł do ziemi obiecanej, choć bardzo tego pragnął. Zmarł u progu wolności na górze Newo, ze szczytu której mógł dojrzeć krainę swych marzeń. Miejsce jego grobu nie jest znane.

Na czele pokoleń Izraela gotowych do przejścia Jordanu stanął służebny i uczeń Mojżesza, wojenny przywódca Jozue (Jehoszua bin Nun) z pokolenia Efraim. Pokolenia izraelskie pod wodzą Jozuego zdobyły i zasiedliły krainę Kanaan, obiecaną przez Boga ich przodkom. Na wschód od Jordanu osiadły pokolenia Reuwen, Gad i część pokolenia Menaszeh, na zachód od Jordanu pokolenia Jehudah, Szymon, Beniamin, Efraim, Dan, Isachar, Zewulun, Aszer, Naftali i reszta pokolenia Menaszeh.

Hipotetyczny, Nowy Jedwabny Szlak

Przedstawiam materiały dotyczące Kazachstanu na dziś w pełnej krasie i majestacie. Moi przodkowie pojawili się w okolicach Kazachstanu i Dagestanu przed wiekami, spowitymi w mgły niepamięci i przekłamań. Na teren Azji przyszliśmy z okolic Pakistanu i Indii.

Mieliśmy inny kod genetyczny od Azjatów, dużo starszy i posiadający doświadczenie 15 tysięcy lat cywilizacji wysoko rozwiniętej kultury indyjskiej. W wykopaliskach Indii, na malowidłach sprzed kilkudziesięciu tysięcy lat widać samoloty, wybuchy bomb atomowych, statki kosmiczne. Z tym kodem genetycznym i wyglądem hinduskim łatwo zawładnęliśmy ludami koczowniczymi, Mongolią, aby później opanować Chiny i wyruszyć na podbój całego świata, jako tzw. Tatarzy Tamerlana. De facto naszymi punktami wypadowymi były rejony dzisiejszego Kazachstanu, Dagestanu, a później Krymu.

My Tatarzy byliśmy nomadami, a więc nie posiadaliśmy państw, miast, wsi, domów, i w sumie nie posiadaliśmy rodzin. Liczyła się tylko prokreacja ekonomiczna i wojenna, mnożąca zastępy wojowników.

Idąc od Kazachstanu i Dagestanu do dzisiejszej Europy zanieśliśmy dla świata zachodniego kulturę i dorobek Chin, i Indii, dorobek kilkudziesięciu tysięcy lat cywilizacji na najwyższym poziomie techniki i kultury. Przynieśliśmy inżynierię, matematyką, piśmiennictwo arabskie, proch strzelniczy, ropę naftową (jako olej skalny), poezję, literaturę, sztuki miłosne, kanalizację, wodociągi, bite drogi, łaźnie i łazienki.

Aby to wszystko jako wiedzę posiąść Tatarzy musieli wymordować setki narodów bez litości. A miejscem wypadowym zawsze były tereny Kazachstanu i Dagestanu. Jest popularne powiedzenie w Kazachstanie, że w każdym Kazachu jest dziesięć procent Tatara. Myślę, że procentowo w genach jest, co najmniej, 50% na 50%.

Na dziś Kazachstan jest wolnym, dumnym, suwerennym państwem oswobodzonym od niewoli ZSRR. Dagestan nadal jest w niewoli u Rosji, ale to kwestia czasu bliskiego, kiedy przyjdzie wolność dla moich ziomków.

Genetycznie, mentalnie utożsamiam się od dziecka z moją ojczyzną historyczną znajdującą się między Kazachstanem a Dagestanem.

Minęło 1000 lat kiedy Tatarzy przynieśli cywilizację do Europy i świata zachodniego przybywając od Kazachstanu i Dagestanu.

I dziś znów tenże Kazachstan, wraz z Chinami zamierza zbudować w ciągu najbliższych 200 lat Nowy Jedwabny Szlak lądowy i morski. Jest to na dziś idea fix zasilona niewyobrażalnymi środkami finansowymi gigantów finansowych i depozytowych bajecznie bogatego Kazachstanu i Chin…

Nowy Jedwabny Szlak przeora przez 200 lat całą ekonomię świata, zbuduje nowe państwa, miasta, fabryki, porty morskie, lotniska, koleje, jednocześnie doprowadzając do bankructwa dotychczasowe potęgi światowe, państwa, miasta i porty.

Stanie się tak, jak przed tysiącleciem, kiedy cywilizacja opanowała świat przychodząc z Kazachstanu, Dagestanu i Chin jako filozofia, twarda technika i moneta. Jedno pokolenie nie jest w stanie nawet poczuć i zrozumieć zachodzące i nadchodzące zmiany od Kazachstanu; jak dawniej nie rozumiano tego, widząc jedynie podboje skośnookich Tatarów. Tak więc chcę zaprezentować namiastkę nadchodzących zmian cywilizacyjnych, prezentując moją historyczną ojczyznę Kazachstan.

Janusz Baranowski - Tatar Polski, twórca Solidarności, potomek Powstańców Styczniowych, Legionistów, Generałów, Harcerzy, Szarych Szeregów, Żołnierzy Wyklętych

Judaizm jest pierwszą religią monoteistyczną, pierwszą w świecie wiarą w Boga jedynego, Stwórcę wszechrzeczy, który „był, jest i będzie”.

Z judaizmu lub też w oparciu o judaizm powstały inne wielkie religie świata, przede wszystkim chrześcijaństwo i islam.

Za praojca judaizmu uważa się Abrahama, który pochodził z miasta Ur (Ur Kasdim) w Mezopotamii. Abraham opuścił Ur, powędrował wzdłuż rzeki Eufrat do miasta Haran w Azji Mniejszej. Stamtąd zwrócił się na południe i zgodnie z wolą Boga zaszedł do krainy Kanaan, położonej między Morzem Śródziemnym a rzeką Jordan i Morzem Martwym, na odwiecznym szlaku prowadzącym z Mezopotamii i Azji Mniejszej do Egiptu. Działo się to około 38 wieków temu.

Kumbh Mela to największa pielgrzymka świata. Prajagradź nad Gangesem zamienia się na jeden dzień w najliczniejszą metropolię świata

Marcin Jamkowski, Newsweek, nr 16, 15-22.04.2019 r.

Ruszają z dworca, gdzie dalekobieżne po- ciągi wypluwają ich zmęczonych i oszołomionych po wielogodzinnej podróży. Albo z lotniska, gdzie ci nieliczni, najlepiej sytuowani, albo po prostu najważniejsi w kastowym podziale kraju wylądowali pośród prywatnych awionetek, wojskowych odrzutowców i czarterowych boeingów przywożących elity ze stolicy. Albo z parkingów na miliony aut na obrzeżach miasta.

Ci biedniejsi cały dobytek potrzebny na najbliższy dzień lub kilka dni niosą na głowach. Ostatni etap swojej wielkiej podróży pokonują pieszo. Wszyscy po to samo. Po błogosławieństwo i zbawienie. Oczyszczenie i pojednanie. Po wielkie duchowe przeżycie w świętych wodach trzech rzek naraz - w najświętszym dla nich miejscu w najświętszym dniu kalendarza.

Sytuacja społeczno-polityczna w Babilonii. Exilarch Dawid ben Zakaj i jego stosunki z gaonami w Surze i Pumbedicie.

W życiu kulturalnym i duchowym Żydów babilońskich nastąpił zastój wraz z zakończeniem prac nad Talmudem w roku 500 n.e. Rozpoczął się okres komentatorów Talmudu i Gaonów, który trwał do XI w. Oni w dalszym ciągu studiowali i komentowali Talmud, ale bez poprzedniego rozmachu i polotu. Istniały dwie przyczyny tego zastoju: a) prace nad Talmudem i jego zakończeniem wywołały duchowe zmęczenie i wyczerpały duchowe siły uczonych i b) prześladowania perskich i bizantyjskich królów zmusiły Żydów do zanurzenia się we własnym świecie i odwrócenia wzroku od teraźniejszości do przeszłości. Pilnowano tradycji i podejrzliwie podchodzono do każdej próby zmian w świecie ducha i myśli. Ten stan trwał blisko 300 lat. Ale nagle świat żydowski się zakołysał: na arenę dziejową, wystąpił naród arabski z impetem młodzieńczym, z nową religią i ideami, które szerzono mieczem. Kwitła wiara, a stare tradycje nie pętały jej duchowego rozwoju. Ta burza nie przeszła niezauważona w żydowskim życiu, ponieważ Arabowie przynieśli Żydom pewne formy wolności i tolerancji.