Rozwój chasydyzmu wzbudził głębokie obawy w sferach rabinicznych, wśród tradycyjnych przywódców judaizmu. Obawy uzasadnione ranami, które zadane zostały judaizmowi przez mesjanistów—odstępców, począwszy od Sabataja Tzwi i skończywszy na Jakubie Lejbowiczu Franku.

DR MIROSŁAWA DOLĘGOWSKA-WYSOCKA, Wolnomularz Polski, nr 61, zima 2014/2015

Motyw mitu o Prometeuszu był podejmowany już we wczesnym antyku. Tu zasygnalizuję tylko najważniejsze sprawy. Znajdujemy go w tragedii Ajschylosa pt. Prometeusz skowany. W II wieku n.e. motyw podjęty został przez Lukiana w dialogu pt. Prometeusz albo Kaukaz, a także w innych dziełach - O ofiarach, Zeus wzięty na spytki, Bogowie miłości. W swych pismach odnoszą się do mitu Prometeusza - ‘ także Cyceron, Pauzaniasz, Arrian i Flawiusz Filostrat. Następnie do Prometeusza sięga pisarz chrześcijański Tertulian, utożsamiając go z samym Bogiem, Stwórcą człowieka. Pod wpływem dialogów Lukiana własny dialog pisze Maria Konopnicka (Prometeusz i Syzyf). Z mitu o Prometeuszu narodził się prometeizm lub postawa prometejska - postawa etyczna, dla której ideałem moralnym jest dobrowolne podporządkowanie działań jednostki dobru większych grup społecznych lub nawet całej ludzkości. Oznacza on także bunt przeciwko boskim wyrokom i siłom natury oraz cierpienie własne w imię szczęścia ogółu. Przykładami z literatury mogą być dr Rieux z Dżumy Alberta Camus, Kordian Juliusza Słowackiego oraz Konrad w III części Dziadów Mickiewicza (jego prometejska postawa ukazana jest w Wielkiej Improwizacji) czy postać dr. Judyma z Ludzi bezdomnych Żeromskiego (Pierwowzorem postaci doktora Judyma był doktor Radziwiłłowicz, wybitny polski wolnomularz początków XX w.)

DZISIAJ, CZYLI 4 LISTOPADA 2014 R., MIJA RÓWNO 14 LAT OD ZAPALENIA ŚWIATEŁ NASZEJ LOŻY PROMETEA NA WSCHODZIE WARSZAWY, 349. LOŻY WIELKIEJ ŻEŃSKIEJ LOŻY FRANCJI, PIERWSZEJ CZYSTO KOBIECEJ LOŻY W POLSCE. PROMETEA TO GENDEROWA WERSJA PROMETEUSZA, KTÓRY WYKRADŁ BOGOM Z OLIMPU OGIEŃ. JEDNAK MIT PROMETEUSZA JEST O WIELE BARDZIEJ „ZASOBNY”, NIŻ PAMIĘTAMY NA CO DZIEŃ I PRZEZ TO DLA NAS - MASONEK - CHYBA JESZCZE CIEKAWSZY. SIĘGNĘŁAM PONOWNIE PO MITY GRECKIE ROBERTA GRAYESA.

Wiek XV i XVI aż do połowy wieku XVII to okres rozwoju gmin żydowskich w Czechach, na Morawach, w Polsce i na Litwie, czas rozkwitu ich życia religijnego i wzrostu ich znaczenia w judaizmie.

W Pradze, w Lublinie, w Krakowie, na Litwie i na wschodnich ziemiach Rzeczypospolitej działali wybitni uczeni żydowscy i jeszyboty, których wpływ na rozwój judaizmu miał szeroki zasięg.

W liście poprzednim stwierdziliśmy, że żydowska idea narodowa nie tylko nie przeczy najwyższym społeczno-etycznym ideałom ludzkości, lecz przeciwnie - jest przez te ideały uwarunkowana. Wyjaśniliśmy sobie, że bronić tej idei powinni wszyscy rzecznicy sprawiedliwości i postępu; jej przeciwnikami są rzecznicy przemocy i wstecznictwa.

W czasach Jehudy Halewi i Majmonidesa większość Żydów zamieszkiwała przodujące wówczas cywilizacyjnie i kulturowo (do czego się też niemało owi Żydzi przyczynili) kraje będące pod władzą arabską, aliści duże skupiska żydowskie znajdowały się także w chrześcijańskich krajach Europy, w Północnej Hiszpanii, we Włoszech, we Francji, w Niemczech, w Anglii.

Minęły czasy Amoraitów, twórców i redaktorów Talmudu, nie ustał jednakże rozwój judaizmu i działalność uczonych i mędrców żydowskich. Nazywano ich obecnie w okresie posttalmudycznym Gaonami. Uzbrojeni w Biblię i w Talmud, a także w dzieła agadystyczne, które nie weszły do Talmudu i zebrane zostały w księgach zwanych Midraszami (najbardziej znaną jest „Midrasz Raba” — bogata w alegorie, przypowieści i moralitety), stawiali czoła nowym wyzwaniom — a wyzwania owe nie były łatwe.

Wejście na arenę dziejów islamu i jego ekspansja w Azji i Afryce, a także rozwój chrześcijaństwa w Europie stworzyły nowe sytuacje i nowe uwarunkowania.

dr Ewa Kurek, Warszawska Gazeta, nr 19, 10-16.05.2019 r.

Zamiast samobiczować się i antysemityzm polski ze spalonej w Pruchniku kukły Judasza politycznie oraz po dziennikarsku i prokuratorsku wyciskać, lepiej będzie, jeśli dziennikarze, politycy i prokuratorzy, zanim otworzą swe szlachetne usta na temat Polaków i Żydów, zaczną wreszcie cokolwiek czytać o wspólnych polsko-żydowskich dziejach.

Mirosława DOŁĘGOWSKA-WYSOCKA, Wolnomularz Polski, nr 3

Od lat postać Tadeusza Kościuszki budziła bądź uwielbienie i miłość, bądź podejrzliwość i kontrowersje. W roku bieżącym, roku 200-lecia kościuszkowskiej Insurekcji, stało się podobnie. Okolicznościowym wystawom w Muzeum Historycznym m. st. Warszawy, Muzeum Niepodległości w Warszawie czy na Zamku Królewskim towarzyszyły mniej i bardziej stosowne artykuły w prasie.

Zupełnie niestosownym nazwało katolickie „Słowo” szkic prof. Janusza Tazbira „Kościuszko na każdą okazję” pomieszczony w „Gazecie Wyborczej” (z 24 marca 1994 r.), w którym twierdził, iż Naczelnik był kiepskim wodzem, a Napoleon nazywał go głupcem.

Dla „Słowa” wszystko było jasne, bowiem »Gazeta« już nieraz dowiodła, ze polska tradycja narodowa ją mieni. Konsekwentnie więc zajmuje się tzw. odbrązawianiem historii Polski i to we wszystkich jej fragmentach. W optyce »Wyborczej« nasza historia to nieprzerwane pasmo niegodziwości, głupoty i nietolerancji. Narodowi bohaterowie to nieudacznicy, fanatycy i szaleńcy - i masoni, aż chciałoby się dorzucić. I masoni...

O masonie Jarosławie Dąbrowskim przeczytacie Państwo dalej w szkicu Cezarego Leżeńskiego pt. Generał Dąbrowski maszeruje do loży, a o masonie Józefie Elsnerze w artykule Iwony Siedlaczek pt. Mason nauczycielem Chopina.

PROF. ANDRZEJ NOWICKI, Wolnomularz Polski, nr 61, zima 2014/2015

Być prawdziwym masonem to żyć w taki sposób, żeby otaczający nas świat stawał się, dzięki twórczej pracy naszych mózgów i rąk, coraz lepszy i piękniejszy.

MASONERIA TO ZWIĄZEK LUDZI, KTÓRZY DLA SAMOOKREŚLENIA SIĘ WYBRALI NAZWĘ EKSPONUJĄCĄ BUDOWANIE JAKO CZYNNOŚĆ NAJLEPIEJ CHARAKTERYZUJĄCĄ ICH POSTAWĘ WOBEC ŚWIATA. FILOZOFIA MASONERII TKWI PRZEDE WSZYSTKIM W PRAKTYCE, A Z TEGO WYNIKA, ŻE WYŁOŻENIE JEJ ZASAD WYMAGA SKUPIENIA UWAGI NA DZIAŁALNOŚCI PRAKTYCZNEJ, CZYLI NA ŻYCIU, PRACACH, CZYNACH I DZIEŁACH MASONÓW. PRAWDZIWĄ FILOZOFIĄ KAŻDEGO CZŁOWIEKA JEST NIE TO, CO WYDAJE MU SIĘ JEGO WIARĄ, ALE TO, CO RZECZYWIŚCIE PRZENIKA JEGO DZIAŁANIA I WYTWORY TYCH DZIAŁAŃ.