Pieśń na bal masonów

Elżbieta Z. Wichrowska

Nużeż, mili bracia, licznie zgromadzeni,

Złotym uprzejmości węzłem spojeni!

Zabrzmij wesoło, by słyszał świat cały,

Ze być farmazonem, stan godny chwały -

Stan godny chwały.

Paweł Smoleński, Newsweek, nr 33, 12-18.08.2019 r.

Po akcji palenia książek, ustawach norymberskich i nocy kryształowej nikt nie powinien mieć złudzeń. Ale na wakacje do Niemiec Hitlera jeździli wszyscy. Zaślepiała ich miłość do Wagnera, gotyku i piwnych ogródków?

Artur Adamski, Obywatelska, nr 201, 13-26.09.2019 r.

Autorem przedmowy do książki Iwo Pogonowskiego „Żydzi w Polsce. Od Con- gressus Judaicus w Polsce do Knesetu” jest profesor historii na Uniwersytecie Har- warda i doradca Ronalda Reagana, Richard Pipes. Stwierdza on: „Przez długi czas Żydzi znajdowali w Polsce bezpieczną przystań - jak inaczej można wytłumaczyć niezwykły wzrost ich populacji?”

Katarzyna Burda, Newsweek, nr 37, 9-15.09.2019 r.

Kanibalizm jest dziś dla nas równie wstrętny i niegodziwy jak kazirodztwo. U zarania dziejów homo sapiens nie gardził mięsem innych

Waldemar Łysiak, DoRzeczy, nr 37, 9-15.09.2019 r.

Jan Czyński: „Kiedyś się to wydarzy, | Że się łotr z łotrem skojarzy; | Markotni święci, smutni anieli, | Tylko się diabeł weseli”

Leopold Staff: „Gdzie zbrodniarz szaty przywdziewa mocarza, | A oszust słowem chwalby jemu błogosławi”

Waldemar Łysiak, DoRzeczy, nr 17/18, 23.04-5.05.2019 r.

Anonimo Magliabechiano (Gaddiano): „Był tak niezwykły, tak wszechstronny, iż można powiedzieć, że natura uczyniła go swoim cudem, kimś dużo większym od czołowych mistrzów” (1542)

Jakob Burckhardt: „Był istotę w cudowny sposób obdarzoną talentami jako architekt, malarz, rzeźbiarz, inżynier, anatom, fizyk, muzyk i pomysłowy wynalazca przedsięwzięć z wielu dziedzin” (1855)

Przedmowa do węgierskiej edycji listów Leonarda (autorstwa wykładowcy kultury romańskiej na Uniwersytecie Budapeszteńskim): „Leonardo da Vinci był wprawdzie największym i najbardziej utalentowanym człowiekiem Renesansu, ale nie mógł rozwinąć swego geniuszu w całej pełni, ponieważ nie było to możliwe przed Wielką Socjalistyczną Rewolucją Październikową" (1954)

Z Karlheinzem Deschnerem rozmawiał Jacek Zychowicz, Wolnomularz Polski, nr 23-24, sierpień/wrzesień 1998 r.

Jest Pan bezkompromisowym rzecznikiem oświeceniowego humanizmu. Jak - stojąc po stronie tego systemu wartości - nie poddać się zwątpieniu, skoro koniec XX wieku przynosi bezprecedensową inwazję nierozumu: mnożą się sekty i nacjonalizmy, a tradycyjne Kościoły coraz śmielej liczą na odzyskanie dawnych wpływów?

- W każdej epoce, każdego roku, co dnia ten najlepszy z możliwych światów pełen jest głupoty, zbrodni i nikczemności. Czas obecny, w tym także dzień dzisiejszy, jest rezultatem przeszłości - ją zaś ukształtowały te wszystkie negatywne postacie i siły sprawcze, które wedle obowiązujących reguł gry muszą przeważać. Jaką przeszłość mamy za sobą!? Mimo wszystko jest jeszcze trochę światła, odwagi i wytrwałości, bezsilni na przekór tyranom wciąż potrafią marzyć, najlepsi i nieliczni wśród największych sprzeciwiają się i stawiają opór, bez którego byłoby jeszcze gorzej.

Marek Pyza, SIECI, nr 16-17, 23.04 – 5.05.2019 r.

Kwestia ekshumacji w Jedwabnem wróciła do polskiej debaty publicznej. Przed kilkoma tygodniami była używana w kolejnym sporze o historię z Izraelem. Jest obecna w dyskusjach polityków, również w ministerialnych gabinetach. Po 18 latach widać, że zlekceważona została dobra wola Lecha Kaczyńskiego, który zgodził się na ograniczoną formę prac ekshumacyjnych. Czy nasze państwo powinno wrócić do tego tematu? Dlaczego wszyscy się go boją?

Piotr Lewandowski, Warszawska Gazeta, nr 17, 26-29.04.2019 r.

Potwierdziły się obawy, że ustawa 447 nie została bynajmniej uchwalona „sobie a muzom" lecz stanowi narzędzie obligujące amerykańską administrację do wywierania na Polskę nacisków w kwestii zaspokojenia wymuszeń rozbójniczych żydowskich organizacji spod znaku „Holocaust industry".

Piotr Lewandowski, Warszawska Gazeta, nr 18, 30.04-9.05.2019 r.

Żydzi i ich organizacje cieszą się u nas jakimś nadzwyczajnym, niemal eksterytorialnym statusem świętych krów, których nikt nie waży się w żaden sposób kontrolować, a polskie państwo odgrywa dla nich wyłącznie rolę skarbonki, do której dorzuca się podatnik.