Marcin Makowski, DoRzeczy, nr 49, 2-8.12.2019 r.

Po raporcie Ligi Antydefamacyjnej w zagranicznych mediach Polskę nazywa się „najbardziej antysemickim krajem świata”. Żeby wymienić wszystkie przekłamania, które doprowadziły do takiej tezy, trzeba by napisać osobny raport

Pierre Daum, Wolnomularz Polski, nr 41, styczeń-luty 2004

Wstąpienie do loży masońskiej nie jest przepustką do kariery. Celem wolnomularzy jest osiągnięcie pełnej harmonii duchowej.

Wolfgang Amadeusz Mozart był masonem i nawet specjalnie dla wiedeńskiej loży, do której należał, napisał operę „Czarodziejski flet”. Muzykę dla masonów pisał Beethoven, choć do tej pory nie udało się ustalić, czy należał do którejś z lóż. Do różnego typu tajnych bractw należeli rosyjscy poeci i dramatopisarze Puszkin, Radiszczew, Karamzin, malarze Borowikowski, Lewicki, Bilinin, architekt Bażenow. Samo wyliczenie rosyjskich masonów złożyłoby się na pokaźną księgę. O współczesnej rosyjskiej masonerii mówi się rzadko, choć czasami w prasie pojawiają się wzmianki o wolnomularzach, a nawet wywiady z wielkimi mistrzami.

Waldemar Łysiak, DoRzeczy, nr 47, 18-24.11.2019 r.

Michel Ladotte (dyrektor Luwru): „Udało się Cericaultowi stworzyć «Tratwą Meduzy» jedną z najbardziej przejmujących wizji ludzkiego cierpienia" (1993)

Br.: Peter Stiegnitz (Wielka Loża Austrii), Wolnomularz Polski, nr 41, styczeń-luty 2004

Najważniejszym warunkiem przy tworzeniu modelowych wzorców rozwiązywania konfliktów (także) w wolnomularstwie jest świadomość, iż takie konflikty istnieją. Jak to się w ogóle dzieje, że „konflikty” powstają w masonerii, gdzie „wolni ludzie dobrych obyczajów”, zamiast przysięgi, zobowiązują się do przestrzegania wzajemnego braterstwa?

Paweł Smoleński, Newsweek, nr 47, 18-24.11.2019 r.

Zapraszano go do pałacu prezydenckiego, był kompanem generałów, wizytował obiekty wojskowe, w swoim mieszkaniu urządzał przyjęcia i orgie słynne w całym Damaszku. Wydawał się nietykalny

Widok był przerażający, bo taki miał być. Dwie godziny przed świtem 18 maja 1965 r. w Damaszku, na centralnym placu Męczenników, tuż za murami starego miasta, powieszono go przy aplauzie wrzeszczącego tłumu. Zwłoki odcięto dopiero po kilku godzinach, by tysiące mieszkańców stolicy przemaszerowały obok wisielca (dla najznamienitszych gości ustawiono rzędy krzeseł). Do dzisiaj rodzina domaga się od Syrii wydania ciała. Pochowano go gdzieś na pustyni.

Był ubrany w długą, białą koszulę, na której arabskim alfabetem wypisano sentencję wyroku. Nawet krótkowidz dostrzegłby, że przed egzekucją był nieludzko torturowany. Jego los miał być przestrogą dla obcych i swoich, żeby nie igrali z reżimem klanu al-Asadów.

Zmordowany torturami wyznał, że nie nazywa się Kamei Amin Thabeet. Nie jest biznesmenem z fortuną niewiadomego pochodzenia, bon vivantem, smakoszem cygar i drogich alkoholi, kiepsko orientującym się w Koranie, wyuzdanym organizatorem seksorgii dla elit Damaszku, kobieciarzem, któremu w Syrii nie można było jednak przypisać żadnej kochanki (choć wiele pań bardzo się starało), i zaufanym powiernikiem polityków.

Nazywał się Eli Cohen. Nie był Arabem, tylko Żydem. Podstawionym agentem, służącym Izraelowi z kawaleryjską niekiedy fantazją. Choć w jego uwolnienie zaangażowali się parlamentarzyści krajów Zachodu, papież Paweł VI, biznesmeni, a za jego głowę ofiarowano reżimowi w Damaszku worki pieniędzy, zemsta Syrii mogła być tylko jedna: upokarzająca śmierć poprzedzona wymyślną męczarnią.

Jan Piński, Warszawska Gazeta, nr 45, 8-14.11.2019 r.

„Warszawska" odpowiada ambasadorowi Izraela: NIC, ZERO, ANI ZŁOTÓWKI". Nic nie dostaniecie, bo nic się wam od Polski nie należy!

Elżbieta Turlej, Newsweek, nr 20, 9-15.12.2019 r.

Nastoletnia Romka nie ma w życiu łatwo. Szczególnie jeśli mieszka w dużym mieście, chciałaby się uczyć, wychodzić z domu sama i nie rodzić dzieci

Warszawa. Siedzę z dwiema dwunastoletnimi Romkami w holu Teatru Powszechnego. Na budynku wisi baner z napisem: „Feminizm, nie faszyzm! Miasto kobiet”.

I. Dwoje w „jednym zaprzęgu”

Tych dwoje uczonych, poruszających się stale na polsko-żydowskim pograniczu kultury, historii, sztuki, wcieliło w swą codzienność w sposób bliski chyba ideałowi trójpodział życia według teorii Władysława Tatarkiewicza. Gdy sędziwy, już wówczas dziewięćdziesięcioletni historyk filozofii ofiarował mi swą książkę O szczęściu zapytałem, może niezbyt dyskretnie, jak je sam pojmuje. To jest zawsze droga, stan pragnienia, dążenia. A jak można się do szczęścia zbliżyć? Autor rozprawy O doskonałości, z uśmiechem człowieka, który swoje przeżył i przemyślał: trzeba wiedzieć, że życie składa się z kwadransów i podzielić je na trzy części — praca, podróże, rozrywka. Proporcje zmieniają się w zależności od wieku. Coraz więcej radości sprawia nam praca. Właśnie radości, a nie otrząsania się z brzemion przyjętych wbrew woli.

Jacek Tomczuk, Newsweek, nr 20, 9-15.12.2019 r.

Zapisała się kiedyś do kółka literackiego, do którego należeli: krawcowa, nauczyciel angielskiego, górnik, księgowa. Można było się z nią napić wina z gwinta i porozmawiać o filozofii. We wtorek (10.12.2019 r.) Olga Tokarczuk odbiera Nagrodę Nobla

Wrocław. Przygotowania do tygodnia noblowskiego. Olga Tokarczuk powołuje fundację, muzeum noblowskie wysyła prośbę, aby laureatka przywiozła ze sobą jakąś pamiątkę. Trzeba lecieć do Paryża na uroczystość odebrania prestiżowej francuskiej nagrody oraz jechać do Warszawy na przymiarki sukni, w których wystąpi w Sztokholmie.

Laureatka musi napisać też mowę noblowską, która przejdzie do historii literatury. - Doszło do tego, że kiedy rano zaczynałam pracować i widziałam nowy e-mail od Olgi, wpadałam w panikę, bo to oznaczało, że teraz nie pisze mowy - śmieje się Iryna Wikyrczak, asystentka pisarki.

Piotr Lewandowski, Warszawska Gazeta, nr 44, 31.10-7.11.2019 r.

Na cenzurowanym znalazł się drugi rozdział zatytułowany „Żydzi a wojna" w którym Studnicki dywaguje na temat roli „światowego żydostwa" w rozpętaniu przyszłej wojny. Autor zwraca uwagę, że skrajnie antysemicka polityka III Rzeszy powoduje, iż ulokowani w różnych państwach Żydzi używają swych wszelkich wpływów w polityce, finansjerze i prasie, by popchnąć państwa Zachodu, w szczególności USA i Wielką Brytanię, do wojny z Niemcami.