Menu Zamknij

PIERWSZE STULECIE MASONERII HISZPAŃSKIEJ

BR:. FRANZ SOLON

Phillip lord Wharton
Phillip lord Wharton
HISZPAŃSKI RUCH WOLNOMULARSKI JEST ŚCIŚLE ZWIĄZANY Z HISTORYCZNYMI WYDARZENIAMI, KTÓRE MIAŁY MIEJSCE PRZED POJAWIENIEM SIĘ MASONERII W EUROPIE. JEDNYM Z TAKICH FUNDAMENTALNYCH WYDARZEŃ BYŁO POJAWIENIE SIĘ LIBERALIZMU WŚRÓD RODZĄCEJ SIĘ BURŻUAZJI WCZASACH RENESANSU. RUCH TEN MIAŁ NA CELU PRZEJĘCIE WŁADZY, KTÓRA DOTĄD BYŁA W RĘKACH KRÓLÓW, PANÓW FEUDALNYCH I KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO.

Nie ma co się dziwić, że wolnomularstwo rozpoczęło swoją przygodę w społeczeństwach świata właśnie w Anglii, biorąc pod uwagę fakt, że był to jeden z pierwszych krajów, które przyjęły protestantyzm i jedyny, w którym, dzięki liberalnej atmosferze panującej po odejściu od Kościoła katolickiego, arystokracja nie wstydziła się mieszać swoich interesów z interesami młodej dynamicznej burżuazji.

Pierwsza hiszpańska loża została zainstalowana w roku 1728 w Madrycie, a miała jako założyciela bardzo kontrowersyjnego politycznie kameleona, awanturnika, alkoholika, kobieciarza i kiedyś Wielkiego Mistrza angielskiej loży, o którym do dziś krążą różne plotki. Był to diuk Wharton. Wcześniej został wyrzucony ze swojej loży za różne uchybienia, z których najgorsze były związane z klubem Hellfire, jaki tworzył, i z jego uzależnieniem od hazardu. Wylądował najpierw we Francji, gdzie założył kilka lóż, a potem w Hiszpanii, gdzie założył dwie kolejne, jedną w Madrycie, a drugą na Gibraltarze w roku 1729. Wharton założył lub promował założenie na Półwyspie Iberyjskim wielu nowych lóż aż do dnia swojej śmierci w roku 1731.

1701: HISZPAŃSKA WOJNA SUKCESYJNA

Kiedy król Karol 11 umarł bez potomstwa, na skutek wad genetycznych spowodowanych licznymi małżeństwami między kuzynami i kuzynkami wśród jego przodków, zaczęła się walka między największymi europejskimi potęgami o posadzenie na hiszpańskim tronie członka dynastii Burbonów lub Habsburgów.

Do tej walki chętnie dołączyli się Anglicy, którzy dostrzegli szansę, by skorzystać z zamieszania i rozszerzyć wpływy własnego imperium.

Święte Cesarstwo Rzymskie pod wodzą rodu Habsburgów) z którego wywodził się również Karol II, chciało dodać do swojego imperium ten ogromny obszar lądów, który należał wtedy do hiszpańskiej Korony. Chodziło o wielkie obszary na terenie Ameryki Północnej, Środkowej, Południowej, a także Filipiny i kilka kolonii w Afryce.

Burbonowie francuscy także byli spokrewnieni z hiszpańską rodziną królewską, stąd ich pretensje do sukcesji po Karolu. Francja również miała posiadłości w Ameryce i w Afryce. Podporządkowanie sobie imperium hiszpańskiego dałoby im siłę w nasilającej się konfrontacji z Anglią i Cesarstwem.

W Hiszpanii, która wówczas składała się odmiennych kulturowo i politycznie terytoriów, książęta wybierali różne strony. Kastylia poparła Francuzów, Katalonia zdecydowała się stanąć po stronie austriackiej i przystąpić do wojny z Kastylią, kiedy Anglicy obiecali, że dostarczą im pomoc wojskową, która, jak się okazało, nigdy nie przyszła. Walencja, Aragonia i Kraj Basków poszły za Katalonią. Reszta Hiszpanii była w tym sporze neutralna. I tak zaczęła się pierwsza z wielu wojen domowych, które pochłonęły hiszpańskie imperium, życie wielu Europejczyków, a których jedynym zwycięzcą okazała się… Anglia, która powoli zbierała części imperiów hiszpańskiego i francuskiego, aby zbudować największe imperium w historii ludzkości.

1738: PAPIESKA BULLA PRZECIWKO LIBERI MURATORI

Papież Klemens XIIPapieska bulla wydana przez Klemensa XII piętnująca masonów była pierwszym dokumentem historycznym oficjalnie przypieczętowującym prześladowania członków ruchu wolnomularskiego. Dokument skazał masonów lub ludzi uczestniczących w spotkaniach masońskich za ekskomunikowanych ipso facto incurrendae, to znaczy w samej chwili, kiedy dochodzi do złamania prawa kanonicznego.

Dokument ten nie oskarżał masonów o żadne konkretne sprawki, tylko wskazywał, że przynależność lub uczestnictwo w takich organizacjach skazuje duszę na potępienie i piekło. Brakowało tłumaczenia, w jaki sposób dochodzi do tego duchowego zepsucia.

Ta bulla skutkowała w kilku państwach mniej lub bardziej drastycznymi sytuacjami. W Hiszpanii to aparat inkwizycyjny był odpowiedzialny za rozpowszechnienie wiadomości o ryzyku ekskomuniki. Bullę wysłano do wszystkich kościołów i parafii w hiszpańskich królestwach z rozkazem, aby upubliczniły informację, że papież Klemens nakazał, aby każdy, kto wie o osobach uczestniczących w pracach masońskich, poinformował o tym władze kościelne, w przeciwnym wypadku bowiem zostanie potępiony tak samo jak masoni.

1751: DEKRET O USUNIĘCIU MASONÓW Z WOJSKA

Ferdynand VI zadekretował w lipcu 1751 roku, że każdy członek armii, któremu byłoby udowodnione, że miał relacje z masonami, będzie musiał zostać usunięty z wojska bez honorów.

Zaczęło się w ten sposób oficjalnie prześladowanie masonów na ziemiach hiszpańskich. Wielu wojskowych odchodziło z wolnomularstwa, zdradzając często swoich współbraci, aby siebie chronić i zapewnić sobie wybaczenie ze strony Inkwizycji.

Francuska rewolucja rozpoczęta w roku 1789 zradykalizowała prześladowanie masonów do takiego stopnia, że przed inwazją wojsk napoleońskich ruch wolnomularski prawie już nie istniał.

1802: NAPOLEON BONAPARTE – SAMO KORONOWANY CESARZ

Tak mówi legenda, bo tak naprawdę nie ma dowodów historycznych, że w chwili kiedy papież Pius VII przyniósł koronę dla Napoleona, ten zabrał mu ją, nominował swoją żonę Józefinę cesarzową i włożył koronę na własną głowę. Legenda wydaje się jednak prawdopodobna, biorąc pod uwagę i charakter cesarza, i panującą w tamtym momencie laickość, która charakteryzuje do dziś francuską masonerię. Napoleon przywrócił ją do życia i rozbudował do rozmiaru potęgi międzynarodowej. Rola wolnomularstwa w rozprzestrzenianiu francuskich wartości rewolucyjnych na wszystkie tereny zdobyte w wielu kampaniach była dla niego tak ważna, że w szeregach wojsk napoleońskich nie było szansy na karierę dla tych, którzy nie należeli do lóż wojskowych.

Wielki pisarz i kronikarz życia politycznego Madrytu w wieku XIX Benito Perez Galdós, choć miał poglądy liberalne, był jednak bardzo przeciwny ruchowi wolnomularskiemu. W kilku j ego książkach można przeczytać, że przed dojściem do władzy Napoleona nie było w tych lożach nic zagrażającego politycznemu status quo. Ich rytuały były dziwaczne i nawet śmieszne. Przynależenie do loży było wtedy bardziej traktowane jako akces do klubu dżentelmenów. Według Pereza Galdosa charakter lóż zmienił się diametralnie po założeniu w Hiszpanii Wielkiego Wschodu przez wojska napoleońskie. Odtąd w lożach zaczęły powstawać konspiracje i do nich należeli politycy wywierający wielki wpływ na politykę Hiszpanii.

1808: WOJSKA NAPOLEOŃSKIE NAJEŻDŻAJĄ HISZPANIĘ

Napoleon próbował zorganizować blokadę morską Anglii, aby w nią uderzyć ekonomicznie, ale Portugalia nie zgodziła się na to i de facto omijała blokadę. Napoleon poprosił wtedy króla Ferdynanda VII o pozwolenie na przemarsz przez Hiszpanię, aby zaatakować Portugalię. Król mu na to pozwolił. Napoleon w Hiszpanii zobaczył kraj zniszczony przez sto lat wojen domowych, gdzie elita marzyła, aby kraj poszedł tą drogą, którą rewolucja francuska ukazywała jako właściwą.

Imperium Hiszpańskie było jeszcze wtedy największe i najbogatsze. Napoleon przejął władzę bez zbrojnego sprzeciwu. Ferdynand VII został wygnany i był więziony w zamku Valençay do 1813 roku, w tym czasie Hiszpania była rządzona przez brata Napoleona, Józefa. W ten sposób imperium francuskie połączyło się z hiszpańskim.

Od chwili przejęcia władzy przez Józefa Bonaparte ruch masoński był tworzony i promowany jako najbardziej skuteczne narzędzie maszyny propagandowej Napoleona.

Wojska napoleońskie utworzyły na początku okupacji jedną lożę wojskową i jedną cywilną. Cywilne loże rozprzestrzeniły się szybko po całej Hiszpanii, przyciągając wielu nowych braci. Regulaminy tych nowych lóż przypominały, że trzeba szanować władzę, ale nigdy nie mówiły bezpośrednio o Napoleonie, czy o królu Józefie I, tylko o tym, że trzeba podporządkowywać się rządzącym i prawom kraju, w którym człowiek się urodził.

Po wypędzeniu wojsk napoleońskich i ucieczce Józefa, Ferdynand VII wrócił do kraju. Był wtedy przyjmowany z otwartymi rękami, ale wkrótce stał się najbardziej znienawidzonym królem w historii Hiszpanii.

Od razu zdelegalizował konstytucję, która kilka lat wcześniej została zredagowana w Kadyksie. Powstała monarchia absolutystyczna, która odwróciła się od ludu i karała wszystkie ruchy liberalne, a zwłaszcza ruch masoński.

Hiszpania pogrążyła się znowu w średniowieczu, a loże masońskie stały się nie tylko nielegalne, ale stanowiły też jedyne schronienie dla tych, którzy nie chcieli żyć w państwie feudalnym, lecz demokratycznym, zgodnie z humanistycznymi ideałami rewolucji francuskiej.

Rozstrzelanie powstańców madryckich, Francisco Goya
Rozstrzelanie powstańców madryckich, Francisco Goya
Rząd bezwzględnie atakował masonów, korzystając z donosów. Dysponował często dokumentacją lóż masońskich i na tej podstawie dokonywał prześladowań. Społeczeństwo miało jednak świadomość, że masoni nie byli tak potworni i nie uprawiali rytuałów orgiastycznych, tak jak publicznie głosili Kościół i rząd, lecz że byli intelektualistami, którzy chcieli zmodernizować Hiszpanię i zmienić ustrój absolutystyczny, który dawał całą władzę garstce ludzi z arystokracji i Kościoła, na ustrój demokratyczny, w którym to lud miałby władzę w swoich rękach.

Jest to jedna z trzech desek o wolnomularstwie w Hiszpanii, wygłoszona na pracach Sz:. L:. Wolność Przywrócona (WWP). Ich autor jest mieszkającym w Polsce rodowitym Hiszpanem.

Opracował: Janusz Baranowski – Tatar Polski, twórca Solidarności, potomek Powstańców Styczniowych, Legionistów, Generałów, Harcerzy, Szarych Szeregów, Żołnierzy Wyklętych