Menu Zamknij

Natan Alterman: TRZECIA MATKA

Matki śpiewają. Śpiew matek słyszę.

Grom runął pięścią. Jak kamień w wodę.

Po pustych ulicach maszerują w ciszy

Latarnie rudobrode.

Jesień nieszczęsna, umęczona jesień

I beznadziejnie deszcz mży.

Bez świecy na oknie i bez światła na świecie

Śpiewają matki trzy.

I powiada ta pierwsza:

O tej zjawia się porze —

Drugiego mi takiego pokażcie!

Płynie okręt, płynie przez spokojne morze,

A mój syn powieszony na maszcie.

I powiada ta druga:

Syn mój olbrzym i milczek

A ja tu na święto mu szyję koszulę.

Przez polne idzie drogi. Kroki jego słyszę.

A w sercu niesie ołowianą kulę.

A ta matka, ta trzecia, tylko wodzi oczyma —

Nic droższego nad niego nie miałam.

Jakże iść mu na przeciw, kiedy nigdzie go nie ma,

Nie wiem, gdzie się me dziecko podziało.

I łza wtedy gorąca spływa z oczu jej smutnych

Może jeszcze nie spoczął, a może

W pocałunkach przemierza, jak błędny pokutnik,

Ścieżki świata twojego, mój Boże.

Z hebrajskiego przełożył: Natan Gross


Natan Alterman

Natan Alterman ur. w Warszawie w roku 1910 jest jednym z najwybitniejszych współczesnych poetów hebrajskich.

Przybył do Palestyny w roku 1925.

Jest to talent literacki przypominający Juliana Tuwima. Jego skala twórcza rozciąga się od piosenki kabaretowej, poprzez poezję liryczną, epiczną, satyryczną, prozę polemiczną, wiersze dla dzieci, po utwory dramatyczne i przekłady z obcych języków.

Nie ma bodaj dziedziny, w której by nie próbował swego pióra. Jego piosenki stały się pieśniami ludowymi, utwory kabaretowe są do dziś wykonywane na estradach Izraela, jego tygodniowy wierszowany felieton aktualny w Dawarze — w latach czterdziestych — „7-ma kolumna” (Ha’tur ha’szwii) był drogowskazem polityczno-społecznym i sumieniem młodej Palestyny. Debiutował w roku 1938 tomem wierszy „Gwiazdy na dworze” (Kochawim ba’chuc), potem wydał „Radość ubogich” (Simchat aniim — 1940), „Plagi egipskie”, „Gołębie miasto” itd. Jego utwory sceniczne: „Kineret, Kineret”, „Karczma wiatrów”.

Przekłady z jidysz, angielskiego, francuskiego, niemieckiego i rosyjskiego.

Pośmiertne wydania Altermana obejmują parę tomów.