Trochę historii…

Naukowcy nieraz spierają się o wpływ wybitnych jednostek na nasze dzieje. Historia zapamiętuje ważne wydarzenia i postacie, które do nich doprowadziły. Tutaj w Polsce najbardziej pamiętamy bohaterów naszych wojen i powstań niepodległościowych.

Po wojnach napoleońskich nastąpił w Europie niebywały rozwój cywilizacji technicznej przeplatany, szczególnie na ziemiach polskich, powstaniami i wystąpieniami rewolucyjnymi. Potem wszyscy z wielką nadzieją i niepokojem witali zaczynający się wiek dwudziesty. Przyniósł on jeszcze większe wojny i krwawą rewolucję. Jednak w wyniku wielkiej wojny światowej, potem nazwanej pierwszą, Polacy, obok innych narodów, odzyskali wolność narodową i państwową.

Pamiętamy, że nie było to łatwe, gdyż nie wystarczyło biernie czekać na postanowienia zachodnich polityków na konferencji pokojowej w Wersalu. Polacy musieli sobie sami pomóc. Potrzebne były powstanie wielkopolskie i trzy powstania śląskie, aby świat zrozumiał, że Polacy powinni mieć swój wolny kraj z dostępem do morza. Ktoś jednak wcześniej musiał przygotować Polaków do czynnej walki, a wcześniej pobudzić świadomość konieczności zorganizowania siły bojowej narodu. Tutaj właśnie dochodzimy do roli wybitnych jednostek w dziejach narodu polskiego.

Jeszcze na długo przed pierwszą wojną światową, rozwijał się na ziemiach zaboru rosyjskiego ruch robotniczy o nastawieniu rewolucyjnym. Utworzona w Paryżu pod koniec XIX wieku Polska Partia Socjalistyczna uważała, że aby poprawić dolę robotników polskich należy najpierw odzyskać wolność narodową i utworzyć demokratyczne Państwo Polskie. W tej działalności zaczął główną rolę odgrywać Józef Piłsudski, ziemianin litewskiego pochodzenia. Z czasem działalność partyjna zaczęła się przeradzać w rewolucyjno – bojową.

Jednak Piłsudskiemu to nie wystarczało, coraz bardziej dążył do stworzenia prawdziwej siły zbrojnej narodu do walki o wolność Polski. Sprzyjała mu sytuacja polityczna w Europie, gdyż w 1914 roku wybuchła wielka wojna. Piłsudski dochodzi do porozumienia z Austrią i u boku jej armii tworzy polskie Legiony wojskowe, które będą zalążkiem armii w wolnej Polsce. Jednak władze austriackie nie chcą dać Polakom całkowitej swobody, podobnie – później postępują władze niemieckie. Piłsudski sam namawia swoich legionistów do odmowy przysięgi wobec zaborców i latem 1917 roku zostaje aresztowany, wraz ze swoim przyjacielem, pułkownikiem Sosnkowskim. Mają zostać przewiezieni do Berlina. Po drodze przez tydzień zostają tymczasowo uwięzieni w Gdańsku.