Z cyklu: Charakterystyka świąt żydowskich po kątem historycznym, obyczajowym i liturgicznym.

Ze świętem Pesach (Pascha) wiąże się biblijna druga księga, Szmot, a w niej misja Mojżesza wyzwolenia ludu Izraela z niewoli Faraonów i z lat wędrówki do upragnionego kraju — Kanaanu. Wydarzenia te stanowią podstawę Tory. Święto Pesach wraz z ceremoniałem wieczerzy pesachowej (hebr. Sederu) przypada dnia 14 miesiąca nisan (koniec marca — początek kwietnia). Już na tydzień przed świętem następują generalne, wiosenne porządki w domach żydowskich. Bardzo skrupulatnie przegląda się wszystkie kąty, w celu usunięcia jakichkolwiek resztek lub czegokolwiek kwaszonego. Nazywa się to „Bdikat chomec”, czyli poszukiwanie kwaszonego. Jest to klasyczny czas szorowania wszystkich gratów i starannego oczyszczania jednego z kątów lub pomieszczeń, dla gromadzenia macy (placki z przaśnego ciasta), rodzynkowego wina i innych zapasów pedantycznie wyselekcjonowanych ze wszystkiego, co wiąże się z zakisem, fermentacją.

Z cyklu: Charakterystyka świąt żydowskich po kątem historycznym, obyczajowym i liturgicznym.

Purym, święto odmienionych losów narodu, przypada 13 i 14 dnia miesiąca adar (marzec), a jeśli dzień 13 adar, który jest dniem postu, zwanym Taanit Ester, czyli Post Estery przypada w sobotę, Purym rozpoczyna się 11 dnia miesiąca adar. Podczas gdy Księgi Machabeuszów nie weszły do kanonu ksiąg świętych, czyli do Tanachu, mimo, że stanowią ważki dokument ruchu oporu i walki przeciw tyranii greckiej, to „Megilat Ester”, czyli Księga Estery, będąca w mniejszym stopniu przekazem fragmentu dziejów narodu Izraela w niewoli perskiej, została jednak, choć z oporami, włączona do kanonu. Księga Estery stanowi podstawowe źródło informacji historycznych związanych ze świętem Purym.

Z cyklu: Charakterystyka świąt żydowskich po kątem historycznym, obyczajowym i liturgicznym.

Święto Chanukah przypada w dniu 25 miesiąca Kislew (listopad lub grudzień). Jest to święto związane z inauguracją (odnowieniem) Świątyni Jerozolimskiej, będącej końcowym akordem wydarzeń z lat 168—165 p.n.e. Święto to nazywane jest także „Chag Haorim”, czyli świętem świateł, ponieważ przez osiem wieczorów tego święta zapala się o zachodzie słońca świeczki (bądź oliwę) na ośmioramiennym lub ośmiootworowym świeczniku.

Współczesny judaizm jest reprezentowany przez trzy główne kierunki: ortodoksyjny, konserwatywny i zreformowany.