Ziemia Izraela. Kraj Izraela. Ziemia Obiecana. Ziemia Święta

Jej centrum - Syjon. I miasto Dawidowe - Jerozolima. Terminów tych można używać w zasadzie zamiennie. (Również - nazwy Palestyna, pochodzącej od Filistynów, o których nie słychać już od wielu wieków). Pochodzenie terminu Erec Israel jest oczywiste. Izrael - to Jakub po swoim tajemniczym zwycięstwie nad rzeką Jabbok. Izrael - to jego potomkowie, dwanaście plemion i kolejne pokolenia Żydów, aż do dzisiaj. Izrael - to ziemia, kraj obiecany przez Boga tym potomkom Jakuba. Jerozolima to jego centrum, od czasów króla Dawida - punkt skupienia żydowskiej duchowości. (Tego nie da się powiedzieć o żadnej innej religii, duchowości, cywilizacji.) Za czasów Dawida i dzisiaj -jest też jednym z fizycznych centrów żydowskiego życia.

Mojżesz a korona faraona

Pewnego razu podczas spożywania posiłku przez faraona i jego małżonkę, królową Alfaraonitę, córkę Betti z małym Mojżeszem na kolanach, w towarzystwie Bileama, jego siedmiu synów i wszystkich ministrów dworu, zdarzył się nadzwyczajny wypadek. Oto mały Mojżesz zdjąwszy z głowy faraona koronę szybkim ruchem włożył ją sobie na głowę. Król i jego ministrowie stanęli jak wryci. Faraon szybko się opamiętał i rozkazał zawezwać astrologów.

— Wyjaśnijcie mi — powiedział — co się kryje za postępkiem tego chłopca.

— Niech — odpowiedział za nich Bileam — król raczy sobie przypomnieć sen, który niedawno temu go nawiedził. W tym śnie była mowa o chłopczyku, który obali dynastię faraonów i zagarnie władzę w państwie. On też doprowadzi nasz kraj do ruiny. Biorąc to pod uwagę, radzę królowi natychmiast skazać tego chłopca na śmierć. W ten sposób zapobiegniemy niebezpieczeństwu.

Opracowanie w końcu II wieku nowej ery MISZNY było znaczącym wydarzeniem na długiej drodze rozwojowej judaizmu. Miszna napisana po hebrajsku, lakoniczna i uporządkowana, odpowiadająca na wszystkie aktualne i istotne dla życia wyznawców religii mojżeszowej pytania, została szybko i powszechnie przyjęta. Jej rola jako zbioru poglądów najwyższych autorytetów judaizmu na sprawy prawne, moralne, religijne miała tym większe znaczenie, ponieważ centrum religijne w Jerozolimie rozstrzygające dotąd podrzędne sprawy przestało istnieć, wzrosło natomiast rozproszenie Żydów.

Państwo żydowskie odrodzone po powrocie Żydów z diaspory babilońskiej już nigdy nie odzyskało tej świetności i tej siły, jaką posiadało za czasów Dawida i Salomona. Reformy Nechemiasza oraz działalność Wielkiego Zgromadzenia pod kierownictwem Ezdrasza umocniły wprawdzie judaizm i przywiązanie narodu do wiary ojców, lecz nie zdołały na tyle umocnić państwa, aby mogło skutecznie się bronić przed hegemonią potężnych sił zewnętrznych walczących o panowanie nad Wschodem.