Analogicznie, jak po wojnach napoleońskich odbył się w 1815 roku Kongres Wiedeński, tak wielka wojna, światową nazwana, przyniosła w efekcie konferencję Pokojową w Paryżu, która rozpoczęła się 18 stycznia 1919 roku. Podobnie jak wspomniany Kongres, miała ona uregulować różne powojenne zawiłości i międzynarodowe pretensje, aby tym sposobem ograniczyć w przyszłości możliwość wybuchu kolejnej, wielkiej wojny w Europie.

Wśród mniejszości narodowych ludności W. M. Gdańsk największą grupę, w wymiarze 60 % stanowili Polacy. Mieszkali oni głównie w Gdańsku i w Sopocie. Jeszcze mniejszą liczebnie była mniejszość żydowska. Mniejszość Polska z czasem jeszcze bardziej się zmniejszała z powodu emigracji Polaków Gdańskich, głównie do Polski. Jednak w dużo większym stopniu zmniejszała się liczba ludności żydowskiej, która również zamieszkiwała głównie wspomniane miasta.

W roku 1939 pomruki zwiastujące nową wojnę słychać już było w Polsce coraz wyraźniej,  zwłaszcza na terenach w pobliżu niemieckiej granicy. Wraz z zagrabieniem przez Hitlera Czechosłowacji sytuacja strategiczna Polski stała się wręcz dramatyczna, bo granica z Niemcami bardzo się nam wydłużyła na południu – choć wcześniej polskie granice i tak były nie do obrony.

Mój dziadek Józef lubił mi opowiadać różne historie ze swojego życia, najpierw w charakterze bajek na dobranoc, a potem gdy byłem trochę starszy – jako wiedzę o dawnym świecie, którego już nie ma. Większość z nich dobrze zapamiętałem, a to znaczy, że były ciekawe i warte zapamiętania.