Łęczyca jest dziś małym miastem pod Łodzią. Jednakże w dawnej Polsce, aż do początków XIX w., gdy Łódź była jeszcze malutkim miasteczkiem, Łęczyca odgrywała ważną rolę. Do 1793 r. była stolicą województwa łęczyckiego, a znajdująca się tu gmina żydowska należała do największych w środkowej Polsce.

W Warszawie w okresie międzypowstaniowym funkcjonowało kilka typów żydowskich szkół religijnych. Najliczniejsze były prywatne trójstopniowe chedery utrzymywane przez nauczycieli zwanych melamedami. Obok nich istniało kilka talmud-tor utrzymywanych kosztem gminy, do których przychodziły sieroty i najuboższe dzieci. Poza tym były jeszcze szkoły wyższego stopnia tzw. jesziwy, o których jednak nie zachowały się żadne informacje źródłowe.

Mirosław Kokoszkiewicz, Warszawska Gazeta, nr 30, 26.07-1.08.2019 r.

Dyrektor Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN Dariusz Stola odmówił córce Lecha Kaczyńskiego i Ruchowi Społecznemu im. Lecha Kaczyńskiego organizacji międzynarodowej konferencji poświęconej Lechowi Kaczyńskiemu i jego myśli politycznej w dziedzinie relacji polsko-żydowskich.

MARSZ MASONÓW

K. I. Gałczyński

Nas nie zgnębią reakcje i frakcje.

Ni wpływy zachodu i wschodu,

Jak czarne róże rozkwitną

Nasze fraki w Lidze Narodów.

Aldona Zaorska, Warszawska Gazeta, nr 29, 19-25.07.2019 r.

Po Gdańsku jeżdżą zaś tramwaje upamiętniające, zgodnie z pomysłem jeszcze Pawła Adamowicza, postacie ważne dla historii miasta. I tak na gdańskie ulice wyjechał tramwaj nazisty Adolfa Friedricha Johanna Butenandta, oskarżanego po wojnie o współpracę z doktorem Mengele przy pseudomedycznych eksperymentach w Auschwitz. Mieczysław Jałowiecki należytego upamiętnienia wciąż nie może się doczekać. Nie był gdańszczaninem, ale czy pamięć od miasta nie należy mu się bardziej niż jakiemuś niemieckiemu szubrawcowi albo facetowi, który na życie zarabiał fotografując się z turystami na gdańskich ulicach w przebraniu pirata?

Waldemar Łysiak, DoRzeczy, nr 30, 22-28.07.2019 r.

Bohdan Urbankowski: „PRL jest wyjątkowo sztywna i niezgrabna (...) Partia, która podbiła naród, była sektą i zarazem organizacją militarną, potem stała się władzą cywilną, nie rezygnując z dawnych cech. Strukturalnie ta partia odgrywała rolę wojska najeźdźczego, a bezpartyjni rolę narodu podbitego" (1995)

Andrzej Roman: „PRL była kompletną Paranoją, a jej historia była zapisem choroby” (1990)

Aleksander Małachowski: „PRL to szczytowe osiągniecie tysiącletniej historii Polski” (1993)

22 lipca był głównym świętem narodowym komunistycznej Polski - PRL-u (1 maja był świętem międzynarodowym, a nie narodowym). Państwo to trwało przez prawie pół stulecia, od 1944/1945, lecz nazwę PRL (Polska Rzeczpospolita Ludowa) zyskało oficjalnie dopiero 22 lipca 1952 roku (wcześniej zwało się: Polska Ludowa), o czym mało kto pamięta dziś. Dorosłym obywatelom PRL-u 22 lipca kojarzył się właśnie z hucznymi obchodami, akademiami (fabrycznymi, biurowymi, szkolnymi), ze „wstępniakami" w gazetach (tromtadrackimi) i z całym przynależnym propagandowym picem, dzieciom zaś ze słodyczami Wedlowskimi, bo ta „kapitalistyczna" niegdyś wytwórnia została przemianowana na Zakłady im. 22 Lipca. Skąd się ten 22 lipiec wziął? Ano z 1944 roku. Sowiecki PKWN (Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego), powołany przez sowiecką KRN (Krajową Radę Narodową - zalążek parlamentu komunistycznej RP), 22 lipca ogłosił w Moskwie sygnowany dzień wcześniej manifest, kłamiąc, że ogłasza go w Lublinie, dlatego później zwano ów dokument nie tylko „Manifestem Lipcowym", lecz i „Manifestem Lubelskim". Głosił on „ludowi miast i wsi", że PKWN to tymczasowy naczelny organ komunistycznej władzy wykonawczej w Polsce. Dzięki temu przyjęło się uważanie 22 lipca za początek czerwonej Polski.

Paweł (Programista, absolwent matematyki, reprezentant kadry Polski w grach logicznych), Obywatelska, nr 197, 19.7-1.08.2019 r.

W Sejmie odbyła się konferencja prasowa Konfederacji Korwin Braun Liroy Narodowcy.

Na spotkaniu był także obecny Stanisław Michalkiewicz, który ujawnił tajną notatkę ze spotkania ambasadora Jacka Chodorowicza z jego amerykańskim odpowiednikiem Tomaszem Yazdgerdi. Wynika z niej, że Amerykanie zapewniają polski rząd, że do wyborów parlamentarnych nie będą prowadzone żadne jawne prace dotyczące restytucji mienia żydowskiego, a wszelkie rokowania, w tym ze środowiskami żydowskimi odnośnie konkretnych kwot rekompensat, będą miały charakter tajny. W sieci zamieszczono nagranie, na którym Stanisław Michalkiewicz zaprezentował treść dyplomatycznej notatki informacyjnej ze spotkania w MSZ z 25 października 2018 roku. Notatka miała sugerować, że istnieje układ co do zapłaty roszczeń.

Poczynając od stycznia 1943 roku, oficerowie Armii Krajowej i przedstawiciele Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB)spotykali się w celu opracowania wspólnej akcji po obu stronach muru getta i wybuchu powstania. Trzy jednostki polskie, dowodzone przez kapitana Józefa Pszennego („Chwacki”) miały przebić się przez mury getta, atakując Niemców po "aryjskiej" stronie i wysadzając w powietrze mury getta. Ponieważ od samego początku było wiadomo, że powstanie skończy się nieuchronną klęską, akcja ta została zaplanowana po to, aby otworzyć drogę odwrotu żołnierzom żydowskim.

Kamil Nadolski, Newsweek, nr 28, 8-14.07.2019 r.

Znana niemiecka historyczka przez lata wzbudzała współczucie, pisząc o losach zamordowanych krewnych w Auschwitz. Okazało się, że wszystko zmyśliła. Nie ona jedna.

Juliusz Sętowski, CGK, nr 18/lipiec 2019 r.

Ród Franke, wywodzący się z Niemiec, od lat 80. XIX wieku związany był z Częstochową. Członkowie tej rodziny zaznaczyli się na terenie miasta w działalności gospodarczej, samorządowej, społecznej, sportowej, a także w dziedzinie ochrony zdrowia. Od przedstawiciela tej rodziny - Adolfa Frankego wzięła nazwę jedna z najpiękniejszych częstochowskich kamienic - dom przy I Alei 14.